Urania prioprita ‑ kompas mosiężny z zegarem słonecznym. Wys. 2,8cm, śr. 8,4cm. Styl renesansowy. Kompas dedykowany pamięci Marii Cunitz i pierwszej kobiecie ‑ astronomowi, twórczyni dzieła Urania propitia ‑ astronomia przystępna. Maria Kunic (Cunitz, Cunitia) to astronomka urodzona w XVII wieku w Wołowie na Dolnym Śląsku. Jej największe dzieło to Urania propitia, w którym rozwiązała „problem Keplera” i umieściła efemerydy faz Wenus. Miała męża Eliasza, z którym prowadziła badania astronomiczne. Utrzymywała korespondencję z takimi uczonymi, jak Jan Heweliusz czy Johann Albrecht Portner. W Świdnicy postawiono na jej cześć pomnik, jej imieniem nazwano szkołę i ulicę oraz obchodzono czterechsetne urodziny. Maria Kunic to najsławniejsza kobieta ‑ astronom, urodzona na początku XVII wieku w Wołowie, miejscowości położonej niedaleko Wrocławia. Mało kto zna tę zacną postać, mimo że była ona jednym z najtęższych umysłów swojego pokolenia i pozostawiła pokaźny dorobek naukowy. Jako dziecko mieszkała na świdnickim rynku w domu „Pod Złotym Chłopakiem”, przed którym do dziś stoi ławeczka z rzeźbą przedstawiającą Marię trzymającą swoje najsłynniejsze dzieło Urania propitia, co znaczy po prostu „przystępna astronomia”. Dzieło to zostało wydane w dwóch językach: po niemiecku i po łacinie, oraz podzielone na 23 rozdziały. Liczy 500 stron. Maria Kunic powtórnie opracowała w nim tablice astronomiczne Keplera, naniosła na nie poprawki, dokonała uzupełnień i uprościła je, wykorzystując metodę pomijającą logarytmy. W dziele tym znalazła się także nowość, którą stanowią efemerydy faz Wenus. Śląska Atena, bo tak nazwano Marię Kunic, w okresie swojej działalności naukowej prowadziła wspólnie z mężem korespondencję z takimi uczonymi, jak Jan Heweliusz czy Ismaël Boulliau. Korespondowała także z Johannem Albrechtem Portnerem z Ratyzbony oraz z sekretarzem królowej Polski, Pierre’em Desnoyersem, jednak jej listy nie zostały jeszcze do końca zbadane i być może wiele wciąż czeka w tej kwestii na odkrycie. Maria Kunic urodziła się około 1610 roku w Wołowie, a zmarła w 1664 roku w Byczynie (Pitschen).
